اگرچه رابطه مبدا-مقصد در شرایط تنش خشکی نسبت به شرایط مطلوب، می­تواند متفاوت باشد، اما پژوهش­های اندکی به این موضوع پرداخته اند. در پژوهش حاضر رابطه مبدا-مقصد تحت شرایط تنش خشکی در یک آزمایش مزرعه­ای در قالب طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی به روش کرت­های دوبار خرد شده در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال زراعی­ 93-1392 مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل رژیم آبیاری در دو سطح آبیاری مطلوب و قطع آبیاری در گلدهی در کرت­های اصلی، ارقام گندم پیشتاز، چمران و مرودشت در کرت­های فرعی و تیمار بدون برگ­زدایی و برگ­زدایی همه برگ­ها به جز برگ­پرچم در زمان ساقه­دهی و گلدهی در کرت­های فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی و برگ­زدایی باعث کاهش معنی­دار طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه و همچنین بهره­وری آب در هر سه رقم گردید. ­تاخیر در برگ­زدایی، اثر منفی آن را بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم کاهش داد، به­طوری­که برگ­زدایی در مراحل ساقه­دهی و گل­دهی به­ترتیب با 68/4 و 31/4 درصد کاهش در عملکرد دانه میانگین ارقام همراه بود. کاهش عملکرد دانه در تیمار برگ­زدایی در زمان ساقه­دهی به­دلیل کاهش تعداد دانه و در تیمار برگ­زدایی در زمان گلدهی باعث کاهش وزن دانه بود. تیمار برگ­زدایی، توانست بخشی از افت عملکرد و اجزای عملکرد در اثر تنش خشکی را تعدیل کند، از سوی دیگر، رقم چمران بیش­ترین تحمل را به تنش خشکی و برگ­زدایی داشت، بنابراین، در این شرایط کارکرد رقم چمران بیش­تر خواهد بود. با توجه به تحمل بالاتر رقم چمران به تنش خشکی و برگ­زدایی، استفاده از این رقم در مناطق مواجه با محدودیت رطوبت شایسته پژوهش­های  بلند مدت با جزییات بیش­تری است.