به منظور بررسی اثر تنش کم‌آبی و مصرف زﺋولیت بر میزان بیومارکرهای تخریب، محتوی نسبی آب برگ، نشت الکترولیت­ها و کلروفیل کلزا (Brassica napus L.) رقم Okapi، این آزمایش در پاییز 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی^(ره) شهرری به‌صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. آبیاری در سه سطح (آبیاری بر اساس 80، 130 و 180 میلی­متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان کرت اصلی، مصرف زﺋولیت در سه سطح (عدم مصرف، مصرف 6 و 12 تن در هکتار) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که از نظر تمامی صفات مورد آزمون بین سطوح آبیاری و کاربرد زﺋولیت تفاوت معنی‌داری مشاهده شد و اثر برهمکنش تیمارهای آزمایشی تنها بر نشت الکترولیت­ها و محتوی کلروفیل­ها معنی‌دار بود.  مقایسه میانگین اثر اصلی آبیاری نشان داد، انجام آبیاری بر اساس 180 میلی‌متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A، بیش‌ترین میزان مالون‌دی‌آلدئید (54/2 نانومول بر میلی­گرم پروتئین)، دی‌هیدروکسی ‌گوانوزین (60/17 نانومول بر میلی­گرم پروتئین)، دی‌تیروزین (02/27 نانومول بر میلی­گرم پروتئین) و نشت الکترولیت­ها (55/1 میلی‌زیمنس بر سانتی‌متر) و کم‌ترین محتوی نسبی آب برگ (61/0 درصد) و کلروفیل کل (32/4 میلی­گرم در لیتر) را ایجاد نمود را ایجاد نمود. در شرایط تنش خشکی شدید 180 میلی­متر، مصرف 12 تن در هکتار زئولیت با بهبود وضعیت رطوبتی گیاه منجر به ممانعت از اثر تخریبی تنش خشکی و کاهش میزان نشت الکترولیت­ها تا 99/0 میلی‌زیمنس بر سانتی‌متر و کلروفیل a+b تا 75/4 میلی­گرم در لیتر گردید.