این آزمایش به منظور بررسی اثر نیتروژن بر عملکرد و کارایی زراعی مصرف نیتروژن ژنوتیپهای ذرت در شرایط رقابت با علفهای هرز و به صورت کرتهای یک بار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و چهار تکرار اجرا شد. در کرتهای اصلی سه مقدار کود نیتروژن 90، 180 و 260 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع اوره (46 درصد نیتروژن) و بدون کود، و در کرتهای فرعی چهار هیبرید ذرت SC.704، DKC6589، مبین و SC.640 مقایسه شدند. هر کرت فرعی به صورت فرضی به دو بخش مساوی عاری از علف هرز و با علف هرز تقسیم شد. نتایج نشان داد که کارایی زراعی مصرف نیتروژن در کرتهایی که دارای علف هرز بود به طور معنیدار کاهش یافت. وجود علف هرز سبب شد تا میانگین وزن 100 دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به ترتیب، 3/5، 7/21و24 درصد نسبت به شرایط وجین کاهش یابد. مصرف کود نیتروژن تا 180 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه همه ژنوتیپها را در شرایط رقابت با علف هرز افزایش داد. در شرایط رقابت، عملکرد تمامی ژنوتیپها به استثنای لاین DKC6589در تیمار 260 کیلوگرم نیتروژن در هکتار نسبت به تیمار 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. به طوریکه در شرایط حضور علفهای هرز، میانگین عملکرد ذرت در تیمارهای کودی 180 و 260 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بهترتیب 50 و 39 درصد افزایش داشت. بیشترین عملکرد دانه در هر دو شرایط رقابت و وجین علفهرز (بهترتیب 908 و 1222 کیلوگرم در هکتار) به لاینDKC6589 اختصاص یافت. افزایش میزان نیتروژن موجب افزایش میانگین ارتفاع بوته ژنوتیپهای ذرت در هر دو شرایط رقابت و وجین شد. ارتفاع بوته، ارتفاع بلال از سطح زمین و تعداد برگ لاین DKC6589 به طور معنیدار نسبت به سایر هیبریدها بیشتر بود.