به‌منظور بررسی عملکرد دانه، وزن صد دانه، شاخص تحمل به خشکی (STI)، غلظت کلروفیل (a+b)، میزان پرولین و قندهای محلول هیبریدهای ذرت در پاسخ به تنش خشکی، این آزمایش به‌صورت کرت­های خردشده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در چهار تکرار طی دو سال 1390 و 1391 در مزرعه ایستگاه تحقیقاتی مغان اجرا شد. عامل اصلی آبیاری در دو سطح (آبیاری عادی و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه) و عامل فرعی هیبریدهای ذرت (سینگل کراس 700، سینگل کراس KLM و سینگل کراس 704) بودند. تجزیه مرکب داده­ها نشان داد که تنش خشکی بر همه صفات اثر معنی­داری داشت. تنش خشکی باعث کاهش 32/67 درصدی عملکرد دانه، 18/59 وزن صد دانه و 15/71 درصدی غلظت کلروفیل (a+b) شد؛  اما تنش خشکی باعث افزایش 88/77درصدی میزان پرولین و 45/51 درصدی میزان قندهای محلول گردید. مقدار STI برای سینگل کراس 704، سینگل کراس KLM و سینگل کراس 700 به­ترتیب 1/01، 0/70 و 0/50 بودند. بیش­ترین مقدار عملکرد دانه، وزن صد دانه، غلظت کلروفیل (a+b)، میزان پرولین و کم­ترین مقدار قندهای محلول مربوط به سینگل کراس 704 بود. بر اساس نتایج حاصل سینگل کراس 704، سینگل کراس KLM و سینگل کراس 700  مورد مطالعه به ترتیب جزء ارقام متحمل، نیمه متحمل و حساس به تنش خشکی شناسایی شدند.