به­منظور بررسی اثر محلول­پاشی محرک­های رشد و عناصر ریز­مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ، این آزمایش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ساعتلو شهرستان ارومیه در سال زراعی 1389-1388 انجام شد. عامل اول شامل پنج سطح محلول­پاشی محرک­های رشد (شاهد بدون کود، دالجین، هوموس p.k،  هورت­پلاس و کدامین150) و عامل دوم شامل زمان محلول­پاشی در دو سطح (ظهور غنچه­گل، ظهور غنچه­گل + گل­دهی) بود. نتایج تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که محلول­پاشی محرک­های رشد بر درصد روغن، شاخص برداشت، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، وزن دانه در بوته، تعداد دانه در کلاپرک و تعداد کلاپرک در بوته دارای اختلاف معنی­داری بودند و درصد پروتئین تحت اثر تیمارهای محلول­پاشی و زمان محلول­پاشی معنی­دار گردید. بیش­ترین عملکرد دانه مربوط به تیمار دالجین با میانگین عملکرد 2137 کیلوگرم در هکتار و کم­ترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد بدون کود با میانگین 1201 کیلوگرم در هکتار بود. بیش­ترین عملکرد روغن با میانگین 557 کیلوگرم در هکتار مربوط به محرک رشد دالجین و کم­ترین عملکرد روغن با میانگین 315 کیلوگرم در هکتار مربوط به سطح شاهد بود. بیش­ترین عملکرد پروتئین مربوط به محلول دالجین با میانگین 304 کیلوگرم در هکتار و کم­ترین این میزان مربوط به سطح شاهد با میانگین 149/8 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که محلول­پاشی با کدامین 150 باعث افزایش رشد رویشی و دالجین باعث افزایش عملکرد در گیاه گلرنگ شده است.