تنش­های خشکی از مهم­ترین عوامل تعیین کننده تولید گیاهان زراعی می­باشد، به همین منظور این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی بر ژنوتیپ­های گندم، به­صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی در شرایط گلخانه‌ای انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی در سه سطح (85، 60 و 35 درصد ظرفیت زراعی) و هشت ژنوتیپ گندم امید، زارع، میهن، FAA3P4FCCC، G13CA2242O4P، JS3l7G217، ZSZOBKAYKA  وSolh بود. نتایج نشان داد که اختلاف معنی­دار بین ژنوتیپ­های گندم از نظر میزان انتقال مجدد ماده خشک از ساقه، برگ، پدانکل، کل بوته و سنبله وجود داشت. کارایی ماده خشک انتقال یافته از ساقه، برگ و کل و سهم ماده خشک انتقال یافته از ساقه و کل نیز معنی‌دار بود. ژنوتیپ زارع بالاترین ماده خشک انتقال یافته از ساقه و برگ­ها را به خود اختصاص داد. ژنوتیپ­های امید و JS3l7G217 بالاترین کارایی ماده خشک انتقال یافته از ساقه و ژنوتیپ­های امید و زارع بالاترین کارایی ماده خشک انتقال یافته از پدانکل را داشتند. بالاترین سهم ماده خشک انتقالی از برگ به دانه را ژنوتیپ­های  زارع و G13CA2242O4P نشان دادند. هم­چنین ژنوتیپ­های گندم تفاوت­های معنی­دار از نظر ارتفاع بوته، طول پدانکل، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت داشتند. ژنوتیپ­های Solh، میهن و JS3l7G217 بالاترین ارتفاع بوته را به خود اختصاص دادند و بیش‌ترین طول سنبله به ژنوتیپ­های FAA3P4FCCC و ZSZOBKAYKA در 85 درصد ظرفیت زراعی تعلق داشت. بالاترین و پایین‌ترین وزن هزار دانه به­ترتیب از ژنوتیپ Solh و JS3l7G217 به­دست آمد. ژنوتیپ ZSZOBKAYKA با تولید 1/53 گرم دانه در بوته بالاترین عملکرد دانه را در 85 درصد ظرفیت زراعی و کم­ترین عملکرد دانه معادل 0/39گرم در بوته در 35 درصد ظرفیت زراعی توسط ژنوتیپ JS3l7G217 تولید گردید.