به­منظور بررسی اثر کاربرد خارجی هورمون­های مختلف رشد (IAA، GA₃ و 6-BAP) به همراه آب مقطر (شاهد) در مراحل مختلف رشد و نمو (برجستگی­دوگانه، بوتینگ، ابتدای رشد دانه و بوتینگ + ابتدای رشد دانه) سنبله دو رقم گندم (ریژاو و آذر-2)، یک آزمایش دو ساله به­صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار تحت شرایط دیم در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی اجرا گردید. نتایج آزمایش نشان داد که هریک از اجزای عملکرد تحت اثر تیمارهای نوع هورمون خاص و زمان مصرف هورمون تغییر کرد. به‌طوری­که اثر 6-BAP و IAA  به ترتیب در مراحل  بوتینگ + ابتدای رشد دانه و بوتینگ، بالا‌ترین مقدار تعداد دانه را داشت و هورمون 6-BAP در مرحله ابتدای رشد دانه بر وزن هزار دانه با میانگین­های 8/41 و 4/37 گرم در دو سال آزمایش بیش‌‌ترین اثر را داشت. بیش‌‌ترین عملکرد نهایی دانه با کاربرد 6-BAP و GA₃ و در مرحله بوتینگ + ابتدای رشد دانه به‌دست آمد. ارتباط مثبت و بالایی بین تعداد دانه و عملکرد دانه وجود داشت. نتایج به‌دست آمده از تجزیه بای‌پلات نشان داد صفت تعداد دانه در سال­های متفاوت می­تواند واکنش متفاوتی به نوع هورمون استفاده شده داشته باشد ولی برای مرحله رشد و رقم این واکنش ثابت است و هم‌چنین تغییرات وزن­ هزار دانه و تعداد دانه در سنبله برای بهترین ترکیبات تیماری انتخاب شده نسبت به سایر صفات واکنش­پذیری کم‌تری دارند.