به‌منظور بررسی اثر هیومیک‌اسید بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی و صفات زراعی ارقام کلزا در شرایط تنش خشکی، آزمایشیبهصورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرستان کلیبر در سال زراعی 1398 انجام شد.عامل اصلی شامل آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی‌متر تبخیر آب از تشتک تبخیر کلاس A،ارقام کلزا (آر.جی.اس، هایولا 420، تراپر و ساری‌گل) به‌عنوان عامل فرعی و پنج سطح (صفر) 100، 200، 300 و 400 میلی‌گرم در لیترکاربرد هیومیک‌اسید به‌عنوان عامل فرعی- فرعی بودند.نتایج نشان داد که اثرات ساده تنش خشکی، هیومیک‌اسید و ارقامبر صفات اندازه‌گیری شده در سطح احتمال یک درصدمعنیدار بود. هم‌چنین برهمکنش دوگانه (تنش خشکی × هیومیک‌اسید و تنش خشکی × ارقام) بر شاخص کلروفیل، ارتفاع بوته، تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و عملکرد روغن معنی‌دار شد. با افزایش تنش خشکی از محتوای رطوبت نسبی (54/20 درصد)، تعداد دانه در غلاف (32/25 درصد)، وزن هزار دانه (58/16 درصد) و درصد روغن (75/6 درصد) کاسته شد؛ درحالی‌که بر غلظت پرولین (13/35 درصد) افزود. بیش‌ترین عملکرد روغن و عملکرد دانه به تیمار 60 میلی‌متر تبخیر و 400 میلی‌گرم در لیتر هیومیک‌اسید و کم‌ترین میزان عملکرد روغن و عملکرد دانه به تیمار 120 میلی‌متر تبخیر و عدم استفاده از هیومیک‌اسید اختصاص یافت.هیومیک‌اسید سبب افزایش محتوای رطوبت نسبی، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و درصد روغن شد و مقدار پرولین را (31/26 درصد) کاهش داد. در نتیجه، محلولپاشی 400 میلی‌گرم در لیتر هیومیک‌اسید در سطوح مختلف تنش خشکی باعث بهبود ویژگی‌های فیزیولوژیکی و افزایش مولفه‌های تولیدی در مقایسه با شاهد (عدم محلولپاشی) شد. در چهار رقم مورد ارزیابی رقم هایولا 420 بیش‌ترین عملکرد دانه و اجزای عملکرد، را دارا بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده هیومیک‌اسید موجب کاهش خسارات وارد شده در مواجه با خشکی شد.
Afkari A, Sarhangzadeh D. Effect of humic acid and drought stress on some of physiological characteristics and agronomic traits of rapeseed (Brassica napus L.) cultivars. فیزیولوژی گیاهان زراعی 2023; 15 (57) :41-57 URL: http://cpj.ahvaz.iau.ir/article-1-1459-fa.html
افکاری احمد، سرهنگ‌زاده داریوش. اثر هیومیک‌اسید و تنش خشکی بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک و صفات زراعی ارقام کلزا. مجله علمی فیزیولوژی گیاهان زراعی. 1402; 15 (57) :41-57
