حفظ حاصلخیزی خاک و استفاده از عناصر غذایی به اندازه کافی و تعادل بین میزان عناصر غذایی یکی از اجزاء کلیدی در افزایش عملکرد محصولات زراعی می باشد. به منظور بررسی تاثیر محلولپاشی بور روی صفات زراعی و مورفولوژیک ژنوتیپهای سویا، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرمآباد به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. تیمارهای محلولپاشی در سه سطح شاهد: بدون محلول پاشی؛ محلولپاشی دو در هزار، کود بور در مراحل50% گلدهی و غلاف دهی، محلولپاشی چهار در هزار کود بور در مراحل50% گلدهی و غلاف دهی، بعنوان کرتهای فرعی و ژنوتیپهای سویا شامل M7 , L17 و M9 بعنوان کرتهای اصلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد محلول پاشی بور موجب افزایش معنی دار در عملکرد دانه، عملکرد زیست توده، درصد پروتئین و روغن شد. همچنین در بین ژنوتیپهای مورد بررسی ژنوتیپ M7 دارای بیشترین عملکرد دانه(7/7991 کیلوگرم در هکتار) بوده که دلیل این برتری تولید حداکثر عملکرد زیست توده و تعداد غلاف در بوته می باشد. در رابطه با صفت پروتئین دانه سویا تحت تیمار محلولپاشی بور، قرار گرفت. مطابق نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین دادهها، بین غلظتهای 2 در هزار و 4 در هزار محلول بُر، اختلاف معنیداری در سطح 5% مشاهده گردید. رقم M7 و M9 نسبت به رقم L17 دارای میزان پروتئین بیشتری بود. غلظت دو در هزارمحلول بور سهم بیشتری در افزایش روغن دانه سویا نسبت به سایر تیمارها داشته است.
Alihosinpour F, Rafiee M, Farnya A. Investigation the effect Boron Failiar application on quality and quantitative characteristics of Soybean Genotypes. فیزیولوژی گیاهان زراعی 2011; 3 (11) :33-46 URL: http://cpj.ahvaz.iau.ir/article-1-104-fa.html
علی حسین پور فتانه، رفیعی مسعود، فرنیا امین. بررسی اثر محلول پاشی بور بر خصوصیات کمی و کیفی ژِنوتیپ های سویا. مجله علمی فیزیولوژی گیاهان زراعی. ۱۳۹۰; ۳ (۱۱) :۳۳-۴۶