سارا درویشی آقاجانی، قربان نورمحمدی، مجتبی علوی فاضل، محمدرضا اردکانی، منصور سراجوقی،
دوره ۱۳، شماره ۵۱ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
در شرایط کمبود آب روش آبیاری موضعی، الگوی مناسب کاشت و بیوچار می‌تواند بهعنوان راهبرد قابل قبول جهت افزایش کارایی مصرف آب مورد استفاده قرار گیرد. برای این منظور این آزمایش روی گیاه سورگوم علوفه‌ایی به‌صورت کرت های دو‌بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های زراعی ۹۶-۱۳۹۵ و ۹۷-۱۳۹۶ در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اجرا شد. آبیاری موضعی شامل آبیاری کامل (شاهد)، آبیاری یک در میان ثابت و آبیاری یک در میان متغیر در کرت اصلی، الگوی کشت یک ردیفه (شاهد) و دو ردیفه در کرت فرعی و بیوچار در سه سطح عدم مصرف (شاهد)، شش و دوازده تن در هکتار در کرت فرعی فرعی در نظر گرفته شد. مقایسه میانگین تیمار آبیاری یک در میان ثابت و بیوچار شش تن در هکتار بیشترین میزان کارایی مصرف آب را با میانگین ۷۳/۸ کیلوگرم بر متر مکعب نشان داد. همچنین روند کاهش عملکرد علوفه خشک در تیمار آبیاری یک در میان ثابت و بیوچار شش تن در هکتار با میانگین ۳۲/۱۹۱۸۸ کیلوگرم در هکتار از شدت کاهش کمتری نسبت به آبیاری یک در میان متغیر و بیوچار شش تن در هکتار با میانگین ۶۱/۱۵۴۵۳ کیلوگرم در هکتار برخوردار بود. براساس نتایج استفاده از بیوچار به عنوان یک اصلاح کننده و نگهدارنده آب در خاک بویژه در شرایط محدودیت آب قابل توصیه است.
