۷ نتیجه برای اسید هیومیک
حسن نوریانی،
دوره ۹، شماره ۳۳ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
بهمنظور بررسی اثر تنظیمکنندههای رشد گیاهی روی برخی از شاخصهای فیزیولوژیکی رشد و عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کنجد، آزمایشی در تابستان سال ۱۳۹۴ در منطقه دزفول بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اول شامل آمادهسازی بذر با محلولهای اسید سالیسیلیک ۰/۱ میلی مولار (SA)، متیل جاسمونات ١ میکرومولار (MJ)، اسید هیومیک ۱/۵ درصد (HA) و آب (شاهد) و فاکتور دوم استفاده از دو رقم کنجد (یلووایت و رقم محلی دزفول) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اکثر شاخصهای فیزیولوژیکی رشد ارقام کنجد متأثر از کاربرد تیمارهای آماده سازی بذر بود و اغلب بالاترین میزان شاخصهای رشد در رقم محلی دزفول با مصرف اسید هیومیک ۵/۱ درصد مشاهده گردید. همچنین اثر تیمارهای آماده سازی بذر بهجز بر تعداد دانه در کپسول و شاخص برداشت، بر روی سایر صفات مورد ارزیابی معنیدار گردید. اثر متقابل معنیداری بین تیمارهای آماده سازی بذر و رقم بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت حاصل گردید. بیشترین همبستگی بین عملکرد دانه و صفات مورد ارزیابی، با تعداد دانه در کپسول (**۰/۸۷=r) و تعداد کپسول در بوته (**۰/۷۹=r) مشاهده شد. در مقایسه با شاهد، تیمارهای SA، HA و MJ بهترتیب باعث افزایش ۱۱، ۱۸ و ۱۴ درصد عملکرد دانه گردید. بنابراین، اثر تیمار اسید هیومیک مؤثرتر از سایر تیمارها بر روی عملکرد دانه بود. از آنجایی که عملکرد دانه کنجد رقم محلی دزفول (۱۸۶۷ کیلوگرم در هکتار) در شرایط مساوی مصرف اسید هیومیک، بیشتر از رقم یلووایت (۱۴۷۴ کیلوگرم در هکتار) بود، لذا میتوان اظهار نمود رقم محلی دزفول واکنش بالاتری نسبت به مصرف اسید هیومیک داشته و به همین دلیل عملکرد بیشتری تولید نمود.
اکبر ویسی، بابک پاساری، اسعد رخزادی،
دوره ۱۰، شماره ۴۰ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر اسید هیومیک و نانوکودهای ریزمغذی بر واکنش نخود دیم در کشت پاییزه در مزرعهای واقع در شهرستان کامیاران-کردستان در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ اجرا گردید. آزمایش در قالب کرتهای یک‌بار خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. فاکتور اصلی محلولپاشی اسید هیومیک در سه سطح شامل (شاهد، چهار و پنج کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی محلولپاشی نانوکودهای ریزمغذی در چهار سطح شامل (شاهد: آب مقطر، نانو آهن، نانو روی، نانو آهن+ نانو روی) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر اسید هیومیک بر صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه اصلی و تعداد غلاف معنیدار بود. به‌طوری که کاربرد پنج کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک سبب افزایش معنیدار این صفات گردید. همچنین در این آزمایش محلولپاشی نانوکودهای ریز مغذی اختلاف معنیداری بر صفات تعداد شاخه فرعی، تعداد غلاف، عملکرد دانه و عملکرد پروتئین داشت. در نهایت حداکثر تعداد غلاف، عملکرد دانه و پروتئین در واکنش به برهمکنش اسید هیومیک به میزان پنج کیلوگرم در هکتار و نانوکود آهن+ روی حاصل شد، به‌طوری که در مقایسه با شاهد (عدم کاربرد اسید هیومیک و عدم کاربرد نانوکود آهن+ نانو روی) صفات مذکور را به ترتیب ۷۸/۶۹، ۶۵/۵۴ و ۸۴/۵ درصد افزایش داد. نتایج همبستگی بین صفات نیز بیانگر وجود همبستگی مثبت و معنیدار بین عملکرد دانه با تعداد شاخه فرعی و تعداد غلاف در گیاه (به ترتیب ۰/۷۶ و ۰/۹۷ درصد) بود.
معصومه غلامی گل افشان، حمید مدنی، حسین حیدری شریف آباد، قربان نورمحمدی، اسماعیل یساری،
دوره ۱۴، شماره ۵۳ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
استفاده از کودهایی که افزایش عملکرد را همزمان با حفظ منابع تولید و افزایش بهره‌وری نهاده‌های تولید مورد توجه قرار دهد، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. از مهمترین مسایل موثر بر سلامت محیط زیست و پایداری تولید غذا، کاربرد کودهای آلی به جای کودهای شیمیایی می باشد. این آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با سه تکرار در شهرستان ساری ودر دو سال ۹۷-۱۳۹۶ انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل ترکیب اسیدهیومیک و اسیدفولویک با نسبت مساوی به عنوان عامل اصلی در چهار سطح صفر، سه، شش و نه گرم در لیتر، ترکیب محلول اسیدفسفریک و مونوآمونیومفسفات به عنوان عامل فرعی در چهار سطح صفر، پنج، ۱۰ و ۱۵ گرم در لیتر و تاریخ کاشت به عنوان عامل فرعی فرعی در سه سطح ۲۵ فروردین ماه، چهار و ۱۴ اردیبهشت ماه بودند. صفات ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور، طول پانیکول، تعداد دانه در خوشه، وزن دانه در بوته، وزن هزار دانه و وزن خشک بوته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد تیمار ترکیب اسیدهیومیک و اسیدفولیک و تغذیه نشاء با مقادیر مختلف ترکیبات فسفردار باعث افزایش وزن دانه در بوته شد. بیشترین وزن دانه در بوته از مصرف سه گرم در لیتر اسیدهیومیک و اسیدفولیک حاصل گردید که نسبت به شاهد ۰۹/۲۸ درصد افزایش نشان داد. حداکثر وزن دانه در بوته را تیمار پنج گرم در لیتر تغذیه نشاء با مقادیر مختلف ترکیبات فسفردار دارا بود که حاکی از افزایش ۹۸/۲۸ درصدی وزن دانه در بوته بود. وزن دانه در بوته درتاریخ های کشت چهارم (۵/۱۳ درصد) و ۱۴ اردیبهشت (۲۰ درصد)، نسبت به تاریخ کاشت ۲۵ فروردین بهتر بود. همبستگی مثبت و معنی دار بین عملکرد دانه و کلیه صفات اندازه گیری شده در سطح یک درصد مشاهده شد. بر اساس نتایج به دست آمده کاربرد اسیدهیومیک و اسیدفولویک همراه با تغذیه نشاء با مقادیر مختلف ترکیبات فسفردار در تاریخ های کشت مختلف موجب بهبود عملکرد دانه شد. تاریخ به هنگام، توانست با استفاده مطلوب تر از عوامل محیطی و بهبود ویژگی رویشی و تخصیص مواد فتوسنتزی بیشتر برای دانه، عملکرد بیشتری دارا باشد.
ژیلا نظری، محمد صدقی، حامد نریمانی،
دوره ۱۴، شماره ۵۴ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
به منظور بررسی اثر اسید هیومیک، نانوذرات آهن و سیلیکون بر سهم فرآیند انتقال مجدد و فتوسنتز جاری در عملکرد گندم در شرایط شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۴۰۰ انجام شد. عوامل آزمایشی شامل سطوح شوری (عدم استفاده از شوری به عنوان شاهد، شوری ۳۵ و ۷۰ میلی مولار توسط NaCl)، محلول پاشی نانوذرات در چهار سطح (عدم محلول پاشی به عنوان شاهد، محلول پاشی ۸/۰ گرم در لیتر نانو اکسید آهن، محلولپاشی ۴۰ میلیگرم در لیتر نانوذرات سیلیکون و کاربرد هم زمان ۸/۰ گرم در لیتر نانواکسید آهن و ۴۰ میلیگرم در لیتر نانو سیلیکون) و محلولپاشی اسید هیومیک (محلول پاشی با آب بهعنوان شاهد و محلول پاشی سه گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد کاربرد هم زمان اسید هیومیک و محلول پاشی ۴۰ میلی گرم نانواکسید آهن و سیلیکون در شرایط عدم اعمال شوری، انتقال ماده خشک از ساقه (۷۰/۳۱ درصد) و اندام هوایی (۱۷/۲۲ درصد) را کاهش و فتوسنتز جاری، سهم فتوسنتز جاری در عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، حجم و وزن ریشه، بیوماس کل و عملکرد تک بوته (بهترتیب ۲۰/۷۶، ۱۴/۲۶، ۰۲/۶۱، ۷۰/۶۴، ۶۸/۴۶، ۰۶/۶۸ ، ۹۷/۴۶ درصد) را نسبت به شرایط عدم کاربرد محلول پاشی اسید هیومیک و نانواکسید آهن و سیلیکون تحت شرایط شوری ۷۰ میلی مولار خاک افزایش داد. به نظر می رسد محلول پاشی اسید هیومیک و نانواکسید آهن و سیلیکون می تواند با بهبود فتوسنتز جاری، سرعت فتوسنتز جاری، شاخص سطح برگ، حجم و وزن ریشه و بیوماس کل عملکرد دانه گندم تحت شرایط شوری خاک را افزایش دهد.
مهندس حسن نیسی، دکتر محمد رفیعی الحسینی، دکتر محمود رضا تدین، دکتر سید رضا احمدپور، دکتر اکبر کریمی،
دوره ۱۴، شماره ۵۴ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
بهمنظور بررسی اثر منابع مختلف کودهای آلی و نیتروژن بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی، کمی و کیفی برنج در کشت مستقیم، آزمایشی مزرعهای در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در اهواز انجام شد. فاکتور اصلی کاربرد کودهای آلی در سه سطح (اسید هیومیک، اسید فولویک و تیمار شاهد) و کاربرد کود نیتروژن در شش سطح (کود اوره گرانوله، کود اوره با پوشش گوگردی، کود سولفات آمونیوم، محلول اوره و نیترات آمونیوم، ترکیب کود اوره با پوشش گوگردی و کود اوره گرانوله و عدم مصرف هیچگونه کود نیتروژنه به عنوان تیمار شاهد) به عنوان فاکتور فرعی بودند. مقایسه میانگین اثرهای ساده نشان داد که بیشترین درصد پروتئین کل برگ، عملکرد شلتوک، وزن هکتولیتر، طول دانه شلتوک، عرض دانه سفید پس از پخت و کمترین درصد خرد شدن دانهها پس از سفید شدن در کاربرد اسید هیومیک مشاهده شد. افزایش عملکرد شلتوک، طول دانه شلتوک و عرض دانه سفید پس از پخت در تیمار کاربرد اسید هیومیک در مقایسه با شاهد به ترتیب ۴/۱۹، ۴/۵ و ۶/۵ درصد بود. بیشترین درصد پروتئین کل برگ، طول دانه شلتوک، عرض دانه سفید پس از پخت و کمترین درصد خرد شدن دانهها پس از سفید شدن با کاربرد اوره با پوشش گوگردی و یا اوره با پوشش گوگردی همراه با اوره گرانوله به دست آمد. مقایسه میانگین برهمکنش فاکتورها نشان داد که بیشترین شاخص سطح برگ به تیمار کاربرد اوره با پوشش گوگردی و یا کاربرد اوره با پوشش گوگردی همراه با اوره گرانوله × کاربرد اسید فولویک و بیشترین میزان کلروفیل a، b، کاروتنوئیدها و طول دانه سفید پس از پخت به تیمار کاربرد اوره با پوشش گوگردی همراه با اوره گرانوله × کاربرد اسید هیومیک تعلق داشت. به‌نظر میرسد فراهمی نیتروژن در خاک در مراحل مختلف رشد و نمو برنج تحت کاربرد تیمارهای کودهای نیتروژنی و بهبود ویژگیهای خاک در اثر کاربرد کودهایآلی و در نتیجه دستیابی کافی به عناصر غذایی، بهبود ویژگیهای فیزیولوژیک، کمی و کیفی برنج را در پی داشته است. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد کاربرد ترکیبی اسید هیومیک و یا اسید فولویک همراه با کود اوره با پوشش گوگردی و یا اوره با پوشش گوگردی همراه با اوره گرانوله در شرایط مشابه قابل توصیه باشد.
آقای سردار پاشا، دکتر مجتبی علوی فاضل، دکتر علیرضا جعفرنژادی، دکتر شهرام لک، دکتر مانی مجدم،
دوره ۱۵، شماره ۵۸ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
این آزمایش به صورت کرتهای دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ و ۹۷- ۱۳۹۶ در ایستگاه اهواز مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل: آبیاری در دو سطح: زه‌آب و آب معمولی در کرت اصلی، ترکیب کودی در شش سطح شامل: شاهد (عدم مصرف کود)، بذرمال، بذرمال و اسید هیومیک، بذرمال و اسید هیومیک و محرک رشد، بذرمال و اسید هیومیک، محرک رشد و فسفر بالا و بذرمال و اسید هیومیک و محرک رشد و پتاسیم بالا در کرت فرعی و کرت فرعی فرعی شامل سه رقم گندم مهرگان، شوش و چمران ۲ بود. نتایج نشان داد صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی ، شاخص برداشت و میزان پرولین برگ بطور معنی داری تحت تاثیر تیمار آبیاری قرار گرفتند که به نظر می رسد غنی بودن زه آب از عناصر معدنی در کنار افزایش معنی دار پرولین برگ بعنوان یک مکانیسم تحمل به شرایط منفی آبیاری با زه آب توانسته نقش مثبتی در افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه در شرایط آبیاری با زه آب نسبت به آبیاری با آب معمولی داشته باشد. همچنین صفات عملکرد دانه، شاخص برداشت، تعداد پنجه، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله و پروتئین دانه تحت تاثیر تیمار ترکیب کودی قرار گرفتند و بیشترین افزایش عملکرد بیولوژیکی ودانه نسبت به شاهد در تیمار بذرمال، اسید هیومیک و محرک رشد بدست آمد.در این مطالعه عملکرد بیولوژیکی و تعداد سنبلچه در سنبله در ارقام مورد بررسی تفاوت معنی دار داشتند و رقم شوش نسبت به سایر ارقام بطور نسبی عملکرد بهتری داشت. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی داری با تعداد پنجه بارور ، تعداد سنبلچه در سنبله و عملکرد بیولوژیکی داشت. هرچند اثر متقابل تیمارها در این آزمایش معنی دار نبود ولی رقم شوش در شرایط آبیاری با زه آب و تیمار ترکیب کودی بذرمال، اسید هیومیک و محرک رشد عملکرد بهتری داشت.
امیر نیسی، اسفندیار فاتح، امیر آینه بند،
دوره ۱۵، شماره ۵۸ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
جهت بررسی جذب برخی عناصر غذایی سه رقم (ژنوتیپ) گیاه کینوا در واکنش به منابع مختلف کودهای آلی در مقایسه با شاهد (کودهای شیمیایی)، آزمایشی در سال زراعی ۹۹-۱۳۹۸ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. این آزمایش به صورت طرح فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل منابع مختلف نهاده های بوم سازگار در شش سطح (۱- شاهد شیمیایی (NPK)، ۲- ورمی کمپوست، ۳- کمپوست باگاس نیشکر، ۴- کمپوست کنوکارپوس و ضایعات فضای سبز، ۵- محلول پاشی با اسید هیومیک و ۶- بیوچار و فاکتور دوم شامل: سه رقم گیاه کینوا شامل ۱- رقم تیتیکاکا، ۲- رقم ردکارینا و ۳- ژنوتیپ کیو۲۶ بود. نتایج به دست آمده نشان داد که برهمکنش تیمار کود در رقم بر صفات مختلف اختلاف آماری معنی دار داشت. بیشترین میزان محتوای نیتروژن بیوماس و دانه به ترتیب (۸/۰ و ۷/۲ درصد) در شرایط کاربرد کمپوست باگاس نیشکر و در ژنوتیپ تیتیکاکا و کاربرد کمپوست باگاس نیشکر و در ژنوتیپ کیو۲۶ مشاهده شد، همچنین کمترین میزان محتوای نیتروژن بیوماس و دانه به ترتیب ( ۶/۰ و ۵/۲ درصد) در شرایط کاربرد اسید هیومیک و در ژنوتیپ تی تی کاکا و کاربرد اسیدهیومیک و در ژنوتیپ ردکارینا مشاهده گردید . بیشترین میزان محتوای فسفر بیوماس و دانه به ترتیب ( ۰۹/۰ و ۲۶/۰ میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک) به کاربرد کمپوست باگاس نیشکر در رقم تیتیکاکا (و در شرایط کاربرد ورمی کمپوست در رقم ردکارینا) و کاربرد ورمی کمپوست و بیوچار در ژنوتیپ کیو۲۶ تعلق داشت. کمترین میزان محتوای فسفر بیوماس و دانه به ترتیب ( ۰۴۷/۰ و ۱۵/۰ میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک) در شرایط کاربرد اسید هیومیک و در ژنوتیپ کیو۲۶ و کاربرد کمپوست باگاس نیشکر و در ژنوتیپ کیو۲۶ مشاهده گردید. بیشترین میزان محتوای پتاسیم بیوماس و دانه ( ۷۱/۶ و ۵/۶ میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک) در تیمار کاربرد کمپوست باگاس نیشکر و در ژنوتیپ کیو۲۶ مشاهده شد.
