مسعود کامل، امیر یزدان‌سپاس، نادر محمدی،
دوره ۶، شماره ۲۳ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
به منظور مطالعه اثر تنش خشکی آخر فصل بر عملکرد دانه و ارزیابی تحمل لاین‌ها به تنش این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی کشاورزی خیرآباد زنجان اجرا شد. در این آزمایش، ۱۴ ژنوتیپ گندم نان انتخابی از آزمایش‌های به‌‌نژادی بخش غلات مرکز تحقیقات کشاورزی زنجان در قالب دو آزمایش جداگانه تحت کشت آبی و تنش خشکی آخر فصل قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس در شرایط عدم تنش نشان داد که بین کلیه صفات ژنوتیپ‌ها به جز عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال یک درصد و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال پنج درصد اختلاف معنی‌دار وجود داشت. نتایج تجزیه واریانس در شرایط خشکی نشان داد که بین کلیه صفات ژنوتیپ‌ها به جز عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد و از نظر صفت عملکرد دانه در سطح احتمال پنج درصد اختلاف معنی‌دار وجود داشت. بر اساس شاخص‌های تحمل (STI، MP و GMP) ژنوتیپ‌های ۱۱، ۶، ۹ و ۴ ژنوتیپ‌های متحمل تر بودند. از بین ژنوتیپ‌های مذکور ژنوتیپ ۱۱ که بالاترین مقدار شاخص‌های ۹۸/۰=STI، ۰۵/۴۷۶۵=MP و ۱۱/۴۷۲۳=GMP را داشت و بیش‌ترین عملکرد را در شرایط تنش خشکی (Ys) ( ۲۶/۴۱۳۴ کیلوگرم در هکتار) داشته است، به عنوان ژنوتیپ پرمحصول و متحمل انتخاب شد.
