به منظور بررسی اثر خشکی موضعی ریشه بر عملکرد و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی دو رقم سیب­زمینی، این آزمایش در سال ۹۳-۱۳۹۲ به صورت کرت­های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری اجرا شد. تیمارهای مورد آزمایش در این تحقیق شامل دو روش آبیاری جویچه­ای و قطره‌ای نواری در کرت‌های اصلی، دو رقم سیب­زمینی شامل آلمرا و بورن در کرت‌های فرعی و تیمار­های کم‌آبیاری در چهار سطح آبیاری به میزان ۱۰۰، ۸۰ و ۶۵ درصد تخلیه رطوبتی مجاز خاک و آبیاری ناقص ریشه (PRD) در کرت‌های فرعی- فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که رقم بورن نسبت به رقم آلمرا در کلیه تیمار­های کم­آبیاری از نظر عملکرد غده، بهره­روی آب و تحمل به خشکی برتری داشت به‌طوری­که رقم بورن در مقایسه با رقم آلمرا باعث افزایش ۱۹ درصدی عملکرد غده کل و بهره­وری آب گردید. اثر کم‌آبیاری بر عملکرد غده، بهره­وری آب، درصد نشاسته، میزان قند محلول، میزان پرولین و کلروفیل گیاه در سطح احتمال یک درصد معنی­دار بود. بیش‌ترین مقدار عملکرد غده برابر با ۰۲/۵۹ تن در هکتار مربوط به رقم بورن و آبیاری کامل حاصل شد. بیش‌ترین بهره­وری آب به ترتیب برابر ۲۰/۱۳ کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به رقم بورن و تیمار PRD به‌دست آمد. بنابراین با توجه به محدودیت منابع برای استفاده بهینه از آب، رقم بورن به‌عنوان یک رقم با عملکرد کمی و کیفی بالا، و کم­آبیاری PRD به‌عنوان یک راه‌کار صرفه جویی در مصرف آب توصیه شد.

به منظور بررسی اثر کودهای دامی، اوره و تلقیح با ازتوباکتر کروکوم، بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم زاگرس، این آزمایش به صورت کرت‌های دوبار خردشده با سه تکرار در ایلام و در سال ۹۴-۱۳۹۳ اجرا شد.  تیمارهای آزمایشی شامل کود دامی گاوی در دو سطح (عدم مصرف و مصرف ۲۰ کیلوگرم در مترمربع)، کود شیمیایی اوره در چهار سطح  (صفر، ۳۳، ۶۶ و ۱۰۰ درصد از مقدار کود شیمیایی اوره توصیه شده) و کود زیستی ازتوباکتر کروکوم در دو سطح (عدم تلقیح و تلقیح با ازتوباکتر) به ترتیب به عنوان کرت‌های اصلی، فرعی و فرعی فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از کود دامی، کود شیمیایی اوره و ازتوباکتر کروکوم اثر معنی­داری بر عملکرد، اجزای عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک گندم داشت. برهمکنش سه­گانه کود دامی در کود شیمیایی اوره در ازتوباکتر کروکوم بر تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک و پنج درصد معنی­دار گردید، به­طوری که بیش‌ترین تعداد سنبله در مترمربع (۳۶۳ سنبله)، عملکرد دانه (۳/۴۱۳۳ کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (۳/۸۷۰۸ کیلوگرم در هکتار) در تیمار مصرف کود دامی، مصرف ۶۰  درصد کود شیمیایی اوره توصیه شده و تلقیح با ازتوباکتر و کم‌ترین تعداد سنبله در مترمربع (۳/۲۲۸ سنبله)، عملکرد دانه (۳/۲۵۰۰ کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (۵۷۱۱ کیلوگرم در هکتار) در تیمار مصرف عدم مصرف کود دامی، عدم مصرف کود شیمیایی اوره و عدم تلقیح با ازتوباکتر به‌دست آمد.  بنابراین می­توان با استفاده از کود دامی و  ۶۶ درصد کود اوره  توصیه شده  به علاوه تلفیق ازتوباکتر در مصرف کود صرفه‌جویی کرده و به عملکرد دانه مناسبی در گندم  دست یافت.