به منظور بررسی اثر سطوح تنش خشکی و نیتروژن بر عملکرد و صفات کیفی و فیزیولوژیک سیب‌زمینی، این آزمایش به صورت کرت‌های یک بار خرد شده با سه سطح تنش خشکی S_۱ (شاهد، تأمین ۱۰۰ درصد نیاز آبی)، S_۲ (تأمین ۷۵ درصد) و S_۳ (تأمین ۵۰ درصد نیاز آبی سیب‌زمینی پس از سبز شدن تا پایان دوره رشد) به‌عنوان فاکتور اصلی و چهار تیمار کود نیتروژن N_۱ (تأمین ۱۰۰ درصد نیاز کودی)، N_۲ (۶۶ درصد)، N_۳ (۳۳ درصد) و N_۴ (بدون مصرف کود نیتروژن) به‌عنوان فاکتور فرعی، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی  در سه تکرار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری به اجرا درآمد. در این آزمایش بیش‌ترین عملکرد غده از تیمار بدون تنش (S_۱) به میزان ۵۵/۹ تن در هکتار به‌دست آمد که تفاوت معنی‌دار در سطح پنج درصد با تیمار S_۲ نداشت اما S_۳ با اختلاف معنی‌دار نسبت به دو تیمار یاد شده، میانگین عملکرد ۳۱/۷ تن در هکتار را تولید نمود. تیمارهای N_۱ و N_۲ بدون اختلاف آماری در سطح پنج درصد بیش‌ترین عملکرد غده را تولید کردند ولی عدم مصرف نیتروژن (N_۴) منجر به تولید کم‌ترین عملکرد غده (۳۸/۷ تن در هکتار) شد. در مجموع در سطوح تنش‌ S_۲ و S_۳، تیمار N_۲ باعث دستیابی به حداکثر عملکرد غده شد. به علت کاهش عملکرد غده در تیمارهای S_۲ و S_۳ در بالاترین سطح مصرف نیتروژن (N_۱)، برهمکنش تنش خشکی و نیتروژن بر عملکرد غده، در سطح یک درصد معنی‌دار شد.